De komende 18 weken staan in het teken van chemotherapie. Concreet betekent dit om de drie weken een ochtend naar het ziekenhuis.

Het doet me zo goed te weten dat er in onze omgeving zoveel lieve mensen zijn die ons willen en ook gaan helpen. Deze hulp grijp ik dan ik ook met beide handen aan, omdat ik weet dat ik dit weliswaar zelf moet doorstaan, maar niet alleen sta. Er wordt eten gekookt, opgepast en zo is spontaan het idee ontstaan om elke chemo iemand aan mijn zijde te hebben. Hoe fijn is dat.

Ja, ik kan me een voorstelling maken van hoe het in zijn werk gaat en laat het maar op me afkomen. Wat me het meest verrast is de relaxstoel. Het beestje zal vast een chique medische naam hebben gekregen maar ik doop hem gewoon ‘relaxstoel’. Het maakt het allemaal wat luchtiger en het doet heel anders aan om de chemo toegediend te krijgen in een stoel in plaats van liggend op een ziekenhuisbed. De sfeer is gemoedelijk, echt waar. Ik voel de Twentse hartelijkheid van het personeel. Voor mij is dat heel belangrijk. Ik ben een van velen maar voel me gezien en gehoord.

Ja, ik vind het spannend. Dat komt natuurlijk mijn bloeddruk niet ten goede, maar de relaxstoel maakt dat ik me voordat de druk wordt opgemeten toch wel kan ontspannen. Want de stoel is in allerlei standen te zetten en maakt dat ik met de beentjes hoog kan. Wel nodig, want naast dat ik het spannend vind ben ook wel wat hyper de pieper van de medicatie die mogelijke misselijkheid tegengaat. Er gaat in mijn arm geprikt worden. Inmiddels is me dat wel bekend, maar het aansluiten van een infuus met chemo medicatie is nieuw.

Vakjargon
Als kanker in je leven komt, betekent dat ook dat de woordenschat gigantisch wordt uitgebreid. Het medisch vakjargon is me niet geheel onbekend, toch hoor ik soms termen waarvan ik denk; ‘Kan dat niet wat eenvoudiger?’ Ik onderga de zogenaamde TAC kuur. Het is deels een oudgediende die al jaren wordt ingezet bij borstkanker en bekend staat als een van de zwaarste kuren. Een voor een worden er in een tijdsbestek van een paar uur medicijnen toegediend..de chemo stroomt mijn lijf binnen. Is het echt waar? Heb ik kankercellen in mijn (gehad)? Ik kan het nog steeds niet geloven.