Wat overblijft is een leegte, een horizontale streep op mijn borstkas. Het is een kale bedoening. Het vraagt even tijd om eraan te wennen. In plaats van ‘zoek de verschillen’, kun je beter spreken ‘zie de verschillen’.

Omdat er een amputatie plaatsvond en ik niet voornemens ben de lege plek van binnen te laten opvullen, ga ik wat experimenteren aan de buitenkant. Ik ben zoekende in wat goed voor mij voelt. Vlak na de operatie, zo leeft het in mijn herinnering, kreeg ik een soort vulling welke in een strakke BH tegen de wond drukte. De vulling diende als ondersteuning van het genezingsproces.

Ik mag van geluk spreken dat ik ook nu een aantal jaren later geen belemmering ervaar in de bewegingsvrijheid van mijn arm of hinder ondervind van oedeem waar ik veel mensen over hoor.

Na de vulling ging ik over op breiboezems. Ik vind het een geweldige oplossing, maar helaas toch niet voor mij. De gedachte alleen al dat er met veel liefde door iemand gebreid is aan deze boezems is al troostend. Ik had roze boezems, maar deze pasten toch ook niet in hoe ik erin sta.

Ik heb dan ook een hele tijd geen opvulling gehad op de lege plek. Dat voelde, en voelt ook nu vaak wel OK voor mij. De afgelopen jaren ben ik goed doorgekomen, ook zonder opvulling. Een T-shirt dat wat wijder is doet ook al wonderen.

Soms heb je van die geluks-aankopen waar je heel blij van wordt. Ik deed deze ooit in de winkel van Sinkel, waar je terecht kunt voor rookworsten, gordijnen, gebak en dus ook BH’s. Yes, ik vond er de BH die me past en die bij me past. Zo ‘basic’ als wat, geen poespas en helemaal dikke prima. Ik ben tevreden.

Hoewel een grote landelijke kruidenier met de term ‘hamsteren’ prijkt, pas ik deze aankoopstrategie toe en sla er meteen wat meer in, want ooit zullen deze dagelijkse basics slijten of uit het assortiment verdwijnen. Nou maar hopen dat mijn contouren de komende jaren niet al te veel veranderen en ze me niet te klein worden. De overgang staat namelijk voor de deur.