Het liefst ovenvers van de warme bakker en belegd met jong belegen kaas van de kaasboer…de dagelijkse bruine boterham. Voor mij was het een echte delicatesse. Ik heb er afscheid van genomen en dat met veel pijn in mijn hart.

Deze blog gaat over die bruine boterham, de boterham die ik dagelijks in meervoud at. At ja, want inmiddels is het verleden tijd geworden. Het is voor mij geen dagelijkse kost meer en dat in het belang van mijn dagelijks welzijn. Voor mij betekenden die dagelijkse boterhammen veel meer dan voedingsstoffen. Het stond voor een moment van genieten, zoals iemand die van wijn houdt kan genieten van een goed glas wijn.

Waarom neem je er dan afscheid van? Nou, dat zal ik je vertellen… deze heerlijke verse boterhammen zorgden er mede voor dat mijn darmen volledig van slag raakten.

Zoektocht
Ik ben op zoek gegaan naar de oorzaak van darmproblemen die na de chemotherapie en tijdens de hormoontherapie op kwamen zetten. Het is een hele lange zoektocht geweest die een paar jaar geduurd heeft. Dol ben ik op die bruine boterham met kaas, ik herhaal het graag nog een keer. Naarmate de tijd vorderde na behandelingen in het ziekenhuis en tijdens de hormoontherapie merkte ik dat mijn stoelgang allesbehalve soepel verliep. Ik dronk liters water, bewoog me een ongeluk, at als altijd veel groente en fruit en dus ook brood.

Radeloos
Ergens maakte dit fysieke euvel me best radeloos. Hoe kon dat nou? Ik wilde het kunnen begrijpen, maar niemand die mij het antwoord kon geven. Ik kreeg vezels uit een zakje voorgeschreven die mijn buik nog meer richting de omvang van een opgeblazen luchtballon lieten groeien en de CO2 uitstoot in Twente bij vlagen deed pieken.
Dit is zomaar iets wat dan op je pad komt…. voor de buitenwereld niet zichtbaar, maar in mijn dagelijks leven had het grote impact en was het op de voorgrond. En dan te beseffen dat dat niet eens het ergste was. Met de kennis van nu besef ik me steeds meer hoeveel impact dit heeft gehad op mijn stemming. Ik merkte steeds meer dat deze veranderde. Ik voelde me vaak somber en neergeslagen. Die somberheid was anders dan een somberheid van een dagje ‘je dag niet hebben’….
Er wordt vaak gezegd dat acceptatie of leren omarmen wat er is je verder helpt. Ik voelde dat echter meer nodig had dan ‘acceptatie’.

Een kwestie van proberen
Ik bezocht een diëtist om mijn eetpatroon eens nader onder de loep te nemen.
Omdat mijn darmen erg stagneerden en mijn buikgebeuren me ernstig belemmerde in mijn dagelijks leven ben ik gaan ‘spelen’ met mijn voedingspatroon. Dol dat ik altijd al ben op groente en fruit kregen deze een meer prominente plek. Zo ben ik ook met pijn in mijn hart de boterhammen met brood gaan schrappen. En verhip …ik merkte verandering. Mijn buik slonk, de stoelgang verbeterde aanzienlijk en ik zat veel beter in mijn vel.

Onder de aandacht
Ik vind het best een thema, om dit onderwerp in een blog aandacht te geven. Toch doe ik het heel bewust. Zelf op zoek gaan kan helpend zijn. Want oh, wat is het soms ingewikkeld.
Ik spreek hierbij graag veel bewondering uit voor iedereen in de medische wereld die werkt met mensen die de diagnose kanker hebben. Deze ziekte ontwricht alles, vaak ook nog eens onzichtbaar en maakt dat er soms zoveel vragen komen waar vaak geen pasklaar antwoord op te geven is.

Mij persoonlijk heeft het geholpen om bij bepaalde vragen hulp te zoeken en ook zelf na te gaan wat ik zelf kan doen zoals bij mijn darmproblemen. Met resultaat….. ik voel me stukken beter, voel me veel vitaler en heb veel meer energie. Achteraf door een relatief eenvoudige aanpassing in mijn eetpatroon.