Het is oktober en dat betekent naast dat het echt herfst wordt ook dit jaar weer aandacht voor borstkanker deze maand. Als titel voor de blog heb ik gekozen voor ‘borstenmaand’, omdat borsten elke maand aandacht vragen als het om zelfonderzoek gaat. De aandacht zou iedere vrouw – maar ook mannen die binnen een risicogroep vallen – elke maand moeten steken in zelfonderzoek.

Belangrijk
Inmiddels weet ik het belang ervan nog meer op waarde te schatten. Ik vind het namelijk meer dan heel belangrijk. Ik hoop zo dat iedereen er zo in staat. Door zelfonderzoek ontdekte ik per slot van rekening een piepklein knobbeltje. Omdat ik zuinig ben op mezelf en gezondheid heel belangrijk vind, ben ik destijds naar de huisarts gegaan, direct de volgende dag. Zoals het hoort nam deze mij serieus en zo is het ‘knobbeltje’ gaan rollen. Sinds die ene dag, ik vergeet het nooit meer, is alles veranderd en ben ik van gezonde veertiger gepromoveerd tot patiënt.

Patiënt
Zodra ik de drempel van het ziekenhuis betrad werd ik namelijk patiënt. Ik blijf nog steeds moeite houden met dit woord, omdat het voor mijn gevoel direct een afstand schept tussen de medische wereld en mij en daar komt bij dat ik me geen patiënt voel tot de dag van vandaag. Ik heb er geen beleving bij, bij het woord patiënt, nu nog steeds niet. Dat komt, omdat ik me nooit ziek gevoeld heb.

Kennis
Medici en verpleegkundigen hebben heel veel kennis en expertise in huis. Het enige waar ze echt niet bij kunnen komen is het gevoel dat bij degene die tegenover hen zit leeft, simpelweg omdat dat altijd een persoonlijke ervaring is. We hebben beide ervaring, en mijn eigen kennis en expertise gaan over mezelf. Ik, de patiënt, ik voel mijn lijf, ik voel wat de diagnose kanker mentaal met me doet, wat de naweeën van behandelingen met me doen, hoe er emoties worden aangeraakt die ik niet kende, de impact die het heeft op mijn gezin en op ons dagelijks leven. Met al die gevoelens heb ik leren om te gaan, daar is geen handboek voor, maar er zijn wel handvatten en er is hulp. Inmiddels heb ik aardig geleerd om er mee om te gaan. Dat is kei- en keihard werken, werken aan mijn eigen welzijn door daarin zelf ook een stukje regie te nemen.

Ik bewoog dagelijks tijdens behandelingen en ook nu is dat voor mij dagelijkse kost. Ik vind het belangrijk om goed voor mezelf te zorgen en ben op zoek gegaan in mezelf naar een deels andere invulling in het leven, naar meer zingeving. Het schrijven van deze blogs maakt daar deel van uit. Ik haal er veel voldoening uit en wie weet inspireer ik jou als lezer om je bij jezelf na te gaan waar je energie uit haalt juist als je gezondheid is geraakt.

Weet dat er ook zoveel meer ondersteuning mogelijk is buiten de zorg in het ziekenhuis. Wees niet te trots dat je het zelf allemaal wel redt, terwijl je het helemaal niet zo voelt en het eigenlijk uit wilt schreeuwen dat je dit niet alleen kunt. Schreeuw vooral.

Het inloophuis voor kanker hoort je dan wellicht. De Nije Hoeve en ook de steunpunten van de Nije Stichting in de regio zijn er echt voor jou. De Nije Stichting heeft zoveel te bieden. Het enige dat je echt zelf moet doen is die eerste stap zetten. Ik heb het ooit gedaan, durfde me kwetsbaar op te stellen en heb ook door de ondersteuning van de Nije Stichting ervaren, dat ik er sterker uit ben gekomen. Ik wens dit ieder mens toe, in welke fase van je leven je je maar bevindt.